Elma Çalan Kurt Hikayesi
Bir varmış bir yokmuş… Uzak diyarlarda, çam ormanlarıyla çevrili, kuş seslerinin hiç eksik olmadığı yemyeşil bir köy varmış. Bu köyün kenarında, kocaman elma ağaçlarıyla dolu bir bahçe yer alırmış. Bu bahçenin sahibi de güler yüzlü, yaşlı bir teyze olan Elma Teyze’ymiş.
Elma Teyze’nin elma ağaçları o kadar güzel ve tatlı elmalar verirmiş ki, herkes o elmalardan yemek istermiş. Ama Elma Teyze bu elmaların büyümesi için çok çalışır, her sabah ağaçlarla konuşur, onları sulamayı ihmal etmezmiş.
Ama bir gün garip bir şey olmuş.
Elma Teyze sabah kalkıp bahçeye çıktığında bazı elmaların dallardan kopmuş ve ortadan kaybolmuş olduğunu fark etmiş.
— “A aaa? Dallar boş! Dün buradaydı bunlar…” demiş şaşkınlıkla.
Bu durum birkaç gün boyunca tekrar etmiş. Her sabah birkaç elma eksikmiş. Elma Teyze üzülmüş ama hiç kimseye kızmamış.
Oysa ormanın derinliklerinde, Kurt Karabas adında yaramaz ama aç bir kurt yaşıyormuş. Karabas aslında kötü biri değilmiş ama yemek bulmakta çok zorlanıyormuş. Bir gün Elma Teyze’nin bahçesini görünce dayanamamış. Geceleri sessizce bahçeye girip ağaçlardan elma çalmaya başlamış.
Kendince şöyle düşünüyormuş:
— “Benim kimsem yok, aç kalmak istemem… Hem sadece birkaç elma alıyorum, kimse fark etmez…”
Ama Elma Teyze fark etmiş tabii. Ve akıllı bir plan yapmış. Elmaların altına küçük bir not bırakmış:
“Sevgili Elma Sever, eğer elma istiyorsan bana gel, paylaşalım. Ama gizlice almak üzülmeme neden oluyor.”
Karabas ertesi gece yine elma almaya geldiğinde notu görmüş. Okuyunca kalbi bir tuhaf olmuş. Kırgınlıkla yazılmış bu not, içini burkmuş. Sabah olunca cesaretini toplamış ve Elma Teyze’nin kapısını çalmış.
— “Ben… şey… Ben elma çalan kurtum…” demiş utana sıkıla.
— “Ama sadece açtım, affedersiniz…”
Elma Teyze gülümsemiş, hiç kızmamış:
— “Aç kalmana gönlüm razı olmaz Karabas. Ama birlikte çalışırsak, hem elma yeriz hem dost oluruz. Ne dersin?”
O günden sonra Karabas her sabah bahçeye gelmiş, ağaçların altındaki yaprakları toplamış, toprağı havalandırmış. Elma Teyze ona elmanın nasıl yetiştiğini öğretmiş.
Zamanla Karabas sadece elma değil, dostluk da kazanmış. Köyün çocukları onu çok sevmiş. Her elma zamanı geldiğinde, Karabas artık çalan değil, paylaşan biri olmuş.
Ve bir gün Elma Teyze şöyle demiş:
— “Sen artık Elma Kurt oldun Karabas, çünkü kalbin de en az bu elmalar kadar tatlı!”
🎉 Ve hikaye burada biter, Elma Kurt’la dostluk ebediyen sürer gider.